Peter Bleijenberg is even bij Henk Visser (rechts) binnengewipt. Beiden zijn opgegroeid in het Sasje.
'Ik zou op m'n blote knieën terug willen'

De voordeur staat altijd open bij Henk Visser aan het Maaierspad in de wijk De Koppel. Zijn trouwe hond Taran houdt een oogje in het zeil. In de in het groen verscholen buurt doen ze niet moeilijk over de werkbank en een trailertje op de stoep. Evenmin wordt er ophef gemaakt over de bootjes die in de winter op de parkeerplaats liggen.

Visser, beter bekend als 'De neus', heeft een groot deel van zijn avontuurlijke leven gesleten op het water. Kortstondig was hij loonslaaf. Dat beviel hem niet. Hij werd eigen baas. Visser zat en zit in de visserij. Paling en snoekbaars. Niet altijd legaal. Stropen noemen ze dat. Bij nacht en ontij erop uit. Wilde achtervolgingen, door speedboten overvaren worden. Alles in beslag genomen, weer opnieuw beginnen. "Van al die spanningen heeft het wekkertje toch wel een klap gehad", bromt de 64-jarige Visser, en wijst op zijn hart. "Ik moet het rustiger aandoen. Ik moet naar het ziekenhuis. Hartoperatie, 4 omleidingen. Daarna moet ik me weer voelen als een jonge god".
Opgegroeid in het Sasje, al 30 jaar weg. Vraag je het hem op de man af, dan is het antwoord: "Ik woon nu ook fantas-tisch, maar als het mogelijk was zou ik op m'n blote knieën terug willen. Die saamhorigheid die je daar meemaakte is niet te beschrijven. Je was onder elkaar, de deur stond altijd voor iedereen open. Je zat nooit zonder eten als je het zelf niet had".
Vriend Peter Blijenberg, 74 jaar, op zijn sloffen, is even binnengewipt. Geboren Sassiaan. Woont nu in de Van Brakelstraat. Hij vist ook. Ze zijn 'ouwe gabbers' die de kneepjes van het vak als geen ander kennen.
Visser is trots op zijn palingrokerijtje achter z'n huis. Daar wordt de vangst bereid voor consumptie. Hij waagt zich niet meer in verboden water, maar de stoere verhalen blijven. "Het kan flink tekeer gaan op zee. Zo noemen wij het IJsselmeer. Windkracht 10, onweer en bliksem. Ik heb ook wel eens staan rie-belen van angst. Thuisgekomen ben je de bink. Dat voelt lekker. Zo ben ik nou eenmaal. Toch zit er een klein hartje onder en dat is nu nog slecht ook".
< vorige